การที่เราพบกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Fern751]

กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่ง และถ้าหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะจำต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากเจอก็ต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำต้องจาก นี่แหละดก ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุดังกล่าว การที่พวกเราโดน กระทำ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของแขน ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก ด้วยเหตุว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่มีสติ หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกความประพฤตินั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราเข้าใจดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างกร ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็จำเป็นต้องฝึกที่จะยกโทษ ปลดปล่อยเขาออกมาจากใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เรายกโทษเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับมือ ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนไหนกัน..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวสอนของพระพุทธเจ้า ท่านบอกไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนควรมีแหล่งที่มา นั่นคือ ตัวกร ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาเจอะกันแล้ว หลังจากนั้นเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในขณะนี้ คือผลของแขน ร ม ในอดีตกาลที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต คือผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/