พอเพียงขาดเงิน คนแรกที่คิดถึงหมายถึงพ่อรวมทั้งแม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึง คือ แฟนรวมทั้งเพื่อนฝูง

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากจนกระทั่ง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีของกินเพียงพอสำหรับทุกคนเวลารับประทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม แล้วก็กล่าวว่า"ทานจำนวนมากนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" คราวแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่มีประโยชน์ ต่อสถาพทางร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมชอบกินมาก เวลาที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันใจทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แม้กระนั้นแม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกรับประทานเถิด แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานมากกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

รวมทั้งค่าใช้สอยทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในบ้าน บางครั้งผมตื่นขึ้นมากมายลางดึกดื่น

ผมเห็นแม่ยังคงนั่งทำงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเพียงแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่นะครับ..นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

และแม่ยิ้มและบอกกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่ง่วงหงาวหาวนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากจิตใจให้ผม แม่นั่งคอยผมท่ามกลางแดดจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


ม่าม้า จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ว่าความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่แล้วก็บอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แต่แม่พูดว่า "ดื่มเถอะลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งหลังจากที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจำต้องแบกภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนเดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเยอะขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่แม้กระนั้น แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมด้วยบอกว่า

"ฉันไม่ได้อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้สำเร็จการศึกษาแล้วและก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินพอประมาณอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบการศึกษาก็ทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งมั่นจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ได้อยากต้องการ ไม่ก่อกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

พอแม่เฒ่าตัวลง ก็จำเป็นต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องจากโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอปิ้งอ่อนเพลียภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปมากมายเลย แม่มองดูผมด้วยสายตาที่ชี้ได้ว่าคุณรัก

และก็มุ่งมาดปรารถนาจะได้พบผมเยอะที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมากมาย แล้วก็มองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปๆมาๆก และผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บจิตใจ ด้วยเหตุว่าการได้เห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมและกล่าวกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้จักสึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงตลอดไป

ครอบครัวเป็นเรื่องจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าละเลย ใส่ใจกันให้มากๆก่อนที่จะสายไป
โกหก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/